جاوا از ابتدا، بخش هشتم

رشته ها(Strings)

در بخش های قبل با متغیر هایی که اعداد را ذخیره می کردند آشنا شدیم. در این بخش با متغیر هایی آشنا می شویم که متن را می توان در آنها ذخیره کرد. متن، می تواند یک کاراکتر یا تعداد زیادی کاراکتر باشد. برای ذخیره تنها یک کاراکتر می توان از متغیر char استفاده کرد. و برای ذخیره چند کاراکتر در یک متغیر باید از متغیر های string استفاده کنیم. توجه کنید که در یک متغیر string هم می توان یک کاراکتر را ذخیره کرد، اما با توجه به فضایی که یک متغیر string اشغال می کند بهتر است برای ذخیره یک کاراکتر از متغیر char استفاده کنیم.

یک پروژه جدید در Netbeans ایجاد کنید. مطمئن شوید که Java و Java Application را در پنجره ایجاد پروژه انتخاب کرده اید:

روی Next کلیک کنید و نام پروژه را StringVars بگذارید(البته به پیشنهاد ما). مطمئن شوید که Create Main Class تیک خورده باشد. سپس در جعبه متن روبروی آن اگر بعد از نام پروژه(اینجا: StringVars)، کلمه Main وجود داشت آن را پاک کنید و نام کلاس اصلی برنامه را بنویسید(اینجا: StringVariables) مانند تصویر زیر:

پس نام پروژه StringVars، و نام کلاس، StringVariables خواهد بود. روی Finish کلیک کنید و کامنت های اضافی پنجره نوشتن کد را پاک کنید. توجه کنید که عبارت روبروی package name، در واقع همان نام پروژه شماست ولی تمام حروف آن کوچک است.

برای تعریف یک متغیر String، باید کلمه String را تایپ کنید و سپس نام متغیر(دلخواه) را در مقابل آن بنویسید. توجه کنید که حرف اول String، بزرگ است.(“S”) و در پایان خط باید از “;” استفاده شود:

String first;

با قرار دادن یک علامت مساوی(“=”) بعد از نام متغیر و سپس نوشتن متن مورد نظر میان دو علامت ” ، می توان به متغیر مورد نظر مقدار داد:

first = "Ali";

می توانید تمامی دو خط بالا را در یک خط بنویسید:

String first = "Ali";

یک متغیر دیگر برای ذخیره نام خانوادگی تعریف می کنیم و به آن مقدار می دهیم:

String family = "HaghighatDoost";

برای چاپ هر دو رشته از دستور زیر استفاده می کنیم:

System.out.println(first + " " + family);

با این دستور به جاوا اعلام می کنیم که ابتدا مقدار درون متغیر اول(first) را چاپ کند سپس با علامت “+” اعلام می کنیم که ادامه مقادیر نوشته شده باید به رشته چاپ شده چسبانده شوند، سپس یک فاصله را چاپ کرده(” “) و در آخر متغیر دوم(family) را چاپ کند:

برنامه را اجرا کنید و خروجی را بررسی کنید:

اگر می خواهید تنها یک کاراکتر را در متغیر خود ذخیره کنید از char استفاده کنید.(بر خلاف String،حزف اول char با c کوچک است.):

توجه کنید که هنگام مقدار دهی به متغیر char نمی توانید کاراکتر مورد نظر را در میان دو علامت “ بگذارید و باید از علامت ‘ استفاده کنید. و بر خلاف متغیر char در String ها نمی توانید از ‘ استفاده کنید و باید متن مورد نظر، چه یک کاراکتر، چه چند کاراکتر را در درون دو علامت “ بنویسید.

مبحث رشته ها را در نوشته های بعدی و به همراه مطالب بعد ادامه می دهیم. در مطلب بعدی سعی بر این داریم که از کاربر ورودی دریافت کنیم. پس با ما همراه باشید.